استاندارد ISO 17025 ملاک تعیین صلاحیت آزمایشگاه

استاندارد ISO 17025 ملاک تعیین صلاحیت آزمایشگاه‌ها و مراکز آزمایشگاهی کالیبراسیون ممی باشد. که مهم‌ترین استاندارد ISO می‌باشد. از این استاندارد در آزمایشگاه‌ها و مراکز آزمایشگاهی کالیبراسیون، مورد استفاده قرار می‌گیرند. در بسیاری از کشور‌ها، ISO 17025 استانداردی است که بیشتر آزمایشگاه‌ها برای داشتن صلاحیت فنی، باید آن را داشته باشند. در بسیاری از موارد، کارپردازان و مقامات نظارتی نتیجه آزمایشات یا کالیبراسیون را از آزمایشگاه‌هایی که مورد تأیید این استاندارد نیستند، نمی‌پذیرند. استاندارد ISO 17025 که در اصل به عنوان ISO/ IEC Guide 25 شناخته می‌شود، در ابتدا توسط سازمان بین‌المللی استاندارد در سال ۱۹۹۹ مطرح شد. و با استاندارد‌های ISO 9000 اشتراکات زیادی با یکدیگر دارند. اما استاندارد ISO 17025 شرایط بیشتری برای تعیین صلاحیت دارد و به طور مستقیم در سازمان‌هایی که نتایج تست و کالیبراسیون را مشخص می‌کنند، اعمال می‌شود. از زمان انتشار اولیه آن، نسخه دوم آن در سال ۲۰۰۵ منتشر شد. و پس از آن توافق شد که این استاندارد نیاز به کلمات سیستم کیفیت خود دارد. که این استاندارد بسیار نزدیک به نسخه ۲۰۰۰، ISO 9001 باشد.

استاندارد ISO 17025 خود شامل ۵ عنصر است که شامل حوزه، مراجع قانونی، اصطلاحات و تعاریف، الزامات مدیریتی و الزامات فنی، می‌باشد. دو بخش اصلی در این استاندارد   الزامات مدیریتی و الزامات فنی می‌باشد. الزامات مدیریتی در درجه اول مربوط به عملیات و اثربخشی سیستم مدیریت کیفیت در داخل آزمایشگاه می‌باشد. الزامات فنی شامل عواملی است که صحت و قابلیت اطمینان به نتایج آزمایش و کالیبراسیون انجام شده را تأیید می‌کنند.

آزمایشگاه‌ها از این استاندارد برای پیاده‌سازی یک سیستم باکیفیت به منظور بهبود توانایی خود برای تولید نتایج معتبر استفاده می‌کنند. این استاندارد همچنین پایه‌ای برای اعتباربخشی به یک مجوز رسمی است. از آنجایی که این استاندارد در مورد صلاحیت است، اعتباربخشی به معنای به رسمیت شناختن رسمی این صلاحیت می‌باشد. یک پیش نیاز لازم برای پذیرش رسمی یک آزمایشگاه داشتن یک سیستم مدیریت کیفیت مستند می‌باشد. محتوای معمول کتابچه راهنمای کیفیت مطابق با استانداردهای ISO 17025 می‌باشد.