نیتروژن
محقق مسئول این تحقیق می‌گوید: « این اکتشاف برخلاف تمام مدل‌های صد سال گذشته است که علوم محیط زیستی بر پایه آن‌ها بنا شده‌اند.»
تیمی از دانشمندان معمای زمین به اسم « نیتروژن گمشده» را حل کردند، اکتشافی که اثر بزرگی در تغییرات آب‌وهوایی زمین خواهد گذاشت.
نیتروژن برای رشد گیاهان ضروری است، پس دسترسی به آن می‌تواند مقدار رشد گیاهان را در سرتاسر سیاره ما کنترل کند.
نظریه پذیرفته‌شده در میان اکثر دانشمندان این است که تمام نیتروژن مصرف شده توسط گیاهان از جو به دست آمده اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که بیش از یک چهارم این مقدار از بستر سنگی زمین به دست می‌آید.
پروفسور « بِن هولتون»، یک دانشمند علوم محیط‌زیستی در دانشگاه کالیفرنیا و هم‌نویسنده ( نویسنده همکار ) این مطالعه می‌گوید:
« این اکتشاف برخلاف تمام مدل‌های صد سال گذشته است که علوم محیط زیستی بر پایه آن‌ها بنا شده‌اند.»
حیات گیاهان، نقش بزرگی در سرنوشت زمین بازی می‌کند. از فجیع‌ترین وقایع گرفته تا تغییر آب و هوا، گیاهان با جذب دی‌اکسیدکربن، آن را از هوا جدا و ذخیره می‌کنند.
این نکته باعث شده که بسیاری از متخصصین درخواست کاشته شدن درختان بیشتری را داشته باشند تا در شکل یک حرکت جهانی، به مبارزه تغییرات آب‌وهوایی رفته و مفاد قرارداد پاریس نیز اجرا شوند.
پروفسور «بِن هولتون» در ادامه گفت: «ما فکر می‌کنیم که ممکن است این حجم نیتروژن به جنگل‌ها و مراتع اجازه بدهد که دی‌اکسیدکربن دفع‌شده و حاصل از سوخت‌های فسیلی را، در مقادیری بیشتر از حدس و گمان‌های پیشین ما، جذب کنند.»
نتایج این مطالعه در ژورنال “Science” چاپ شد.
نیتروژن سنگی می‌تواند از راه‌های طبیعی مانند حرکت صفحه‌های زمینی یا در واکنش شیمیایی با آب باران، آزاد شده و وارد اکوسیستم شود.
همانطور که این منابع مخفی از نیتروژن باعث رشد بیشتر گیاهان شده، اکوسیستم‌های سرتاسر دنیا نیز می‌توانند نسبت به مدل‌های گذشته، مقدار بیشتری از دی‌اکسیدکربن پراکنده شده در جو را به خود جذب کنند.
دانشمندان همواره شاهد تفاوتی بین نیتروژن موجود در جو و نیتروژن جمع شده در خاک و گیاهان بوده‌اند. اما تا به امروز، مشخص نبود که چه عاملی باعث این ناهمسانی شده است.
یکی دیگر از هم‌نویسندگان (نویسنده همکار) این تحقیق به نام آقای « اسکات مورفورد» که در زمان انجام این تحقیق دانشجوی فوق لیسانس بود، می‌گوید: «ما نشان دادیم که تناقض در نیتروژن، بر روی سنگ‌ها حک شده است. به اندازه کافی در سنگ‌ها نیتروژن وجود دارد و این گاز به چنان سرعتی تجزیه می‌شود که بتوان کمبود عجیب و غریب مقادیر گاز نیتروژن را با آن توجیه کرد».
مقدار گاز نیتروژن موجود در منبع جدید از یک محل به محلی دیگر، به شدت متغیر است زیرا مقدار سنگ‌هایی که با فرسایش در مجاورت هوا، به نیتروژن غنی شده‌اند، در عرض‌های جغرافیایی بالاتر بیشتر است.
مناطق دیگری که حجم زیاد از سنگ‌های نیتروژنی در آن‌ها پیدا شده‌است، مناطق کوهستانی مانند هیمالیا و کوه‌های آند هستند.
این دانش می‌تواند به حفظ اکوسیستم‌ها کمک کند.
پروفسور «بِن هولتون» اضافه کرد: «زمین‌شناسی قدرت اصلی را در این بخش دارد و به ما می‌گوید که کدام اکوسیستم توانایی جذب دی‌اکسیدکربن را داشته و کدام ندارد. زمانی که به جذب کربن فکر می‌کنیم، زمین‌شناسی گیاه مورد نظر می‌تواند به تصمیم‌گیری ما کمک کند که از چه گیاهی محافظت می‌کنیم.»
خانم « کِندرا مک لاخلن»، مدیر برنامه در بخش بیولوژی محیط زیستی بنیاد علوم ملی، که هم‌بنیان‌گذار این پروژه نیز بوده، می‌گوید:
« با این نتایج به دست‌آمده، باید تمامی کتاب‌ها را از نو نوشت. درست است که اشاراتی به امکان استفاده گیاهان از نیتروژن گرفته شده از سنگ‌ها وجود داشت اما این اکتشاف، این باور را غلط می‌کند که تنها منبع نیتروژن، جو است.»
نیتروژن نه تنها ماده‌ای بسیار مهم و ضروری برای ادامه حیات در زمین است بلکه می‌تواند آلاینده‌های خطرناکی نیز تولید کند و در ساخت کودهای اساسی برای تأمین جهانی غذا نیز به کار می‌رود.
اکتشافی به این عظمت، دوره جدیدی در تحقیق و مطالعه برای شناخت این ماده ضروری را تاریخ زده است.
