گاز هلیوم بالون
برای بادکنک های اسنوپی و باب اسفنجی و بقیه دوستان پف‌کرده آن‌ها، مقدار زیادی گاز هلیوم استفاده می‌شود. برای بادکردن ۱۵ بالون غول‌آسا با این گاز جمعاً ۳۰۰٫۰۰۰ فوت مکعب هلیوم موردنیاز است تا در هوا معلق بمانند.
این مقدار حجم، تقریباً برابر با ۲٫۲ میلیون گالن شیر است.
وقتی یک فستیوال تمام می شود چه اتفاقی برای آن همه هلیوم می افتد؟ ارلاندو وراس، سخنگوی رویدادهای مکی، از رازهای کوچک زندگی گفت: ” ما یک فرایند بازیافت گاز هلیوم داریم. اما فنّاوری هنوز آن‌قدر پیشرفت نکرده که این گازرا به صورت کامل بازیافت کنیم ” . بجای آن بالون بادگیری می‌شود و این گاز مستقیماً به هوا فرستاده می‌شود. ( نگران نباشید. ۳۰۰٫۰۰۰ فوت مکعب هلیوم، خیلی کمتر از آن است که سکنۀ شهر صدای سمور صحرایی بدهند. )
این یک هدر رفت هلیوم نیست؟ نه درواقع. نگرانی‌های مربوط به نابودیاین گاز اغراق‌آمیز بوده است. باب پترسون، یکی از عوامل در اداره تخصصی آماریلو، دفتر مدیریت زمین، که بر هلیوم مرکزی فدرال نظارت می‌کند، رازهای کوچک زندگی را بازگو کرد.
پترسون گفت: ” در ایالات‌متحده، ما سالانه ۴٫۳ بیلیون فوت مکعب گاز هلیوم تولید و به فروش می‌رسانیم ” . “مقداری که برای رژۀ مکی از این گاز خالص استفاده می‌شود، کمتر از یک درصد از این مقدار است”. این دفتر، بعد از جنگ جهانی دوم تأسیس شد تا اطمینان حاصل کند که ایالات‌متحده همیشه مقدار ثابتی از این گاز را خواهد داشت، که به‌عنوان یک سردکن عالی در شتاب‌دهنده‌های خاص، تولید و محافظت تراشۀ کامپیوتر و دستگاه‌های اکتشاف فضا، مورد استفاده قرار می‌گیرد. تا سال ۱۹۷۰ ایالات‌متحده ۴۰بیلیون فوت مکعب گاز هلیوم را ذخیره کرده بود.
در اواخر ۱۹۹۰ بخش خصوصی -تولید این گاز خالص را به عنوان فراورده جانبی جداسازی گاز طبیعی، به دست آورد- رونق بسیار زیادی گرفت تا جایی که ایالات‌متحده متوجه شد می‌تواند نیازمندی‌های خود را از منابع بخش خصوصی تهیه کند، و شروع به فروختن ذخایر خود کرد. اکنون تنها ۱۶ بیلیون فوت مکعب از ذخیرۀ این گاز باقی‌مانده که به گفته پترسون، هنوز هم در حال بفروش رسیدن است. طبق گفته پترسون، تا وقتی که پروژۀ گاز طبیعی در سرتاسر دنیا به‌صورت آنلاین درآید، و مقدار مصرف نیز در سطح فعلی خود بماند، در دهۀ بعد، طبق برنامه‌ریزی‌ها، برای مدت‌های مدید با کمبود مواجه نخواهیم شد.
ترجمه : دایان گاز
