گازهای خودرو های هیبریدی
از تولید اولین خودرو با تکنولوژی هیبرید تا به امروز حدود ۲۰ سال می گذرد. بحران کاهش منابع سوخت فسیلی و هزینه بالای سوخت از یک طرف و از طرفی دیگر پررنگ شدن مسائل زیست محیطی و افزایش آلودگی هوا و خطرات حاصل از آن، سبب گشته تا شاهد گسترش و توسعه روزافزون تولیدات خودروهایی با این تکنولوژی باشیم. با گذر زمان تکنولوژی های مختلف، جهت تأمین انرژی حاصل برای به حرکت درآوردن خودرو ها ابداع شده است. که از بین آنها دو نوع تکنولوژی هیبریدی و برقی بیشترین طرفدار و در عین حال بحث برانگیزترین موارد نیز بوده اند.
پیش از مقایسه تکنولوژی هیبریدی و برقی به طور خلاصه به تعریف این دو تکنولوژی می پردازیم. خودروهای برقی همانطور که از اسم شان پیداست برای حرکت تنها از نیروی حاصل از موتور الکتریکی کمک می گیرند. و جهت تأمین انرژی و شارژ باطری آن کافیست، در ایستگاه های مخصوص و بعضاً در خانه، آنها را به برق زد. اما خودروهای هیبریدی، خودروهایی هستند که برای حرکت کردن از ترکیب دو یا چند منبع متفاوت قدرتی استفاده می‌کنند.
انواع خودروهای هیبریدی وجود دارند که از سوخت‌های متفاوتی نظیر گاز پروپان، گاز سی‌ان‌جی، گاز هیدروژن یا انرژی خورشیدی برای تولید قدرت پیش برنده خود استفاده می‌کنند. نوع تکنولوژی‌های بکار رفته در طراحی و ساخت اینگونه سیستم‌ها با توجه به شرکت سازنده، متفاوت هستند. به طور کل می‌توان خودروهای هیبریدی را به عنوان خودرویی دوگانه با قدرت ترکیبی بین یک موتور درون سوز و یک موتور الکتریکی معرفی کرد. که تنها با سوخت گیری موتور بنزینی، موتور الکتریکی هم توسط انرژی حرکتی موتور شارژ شده و با حرکت هر دو با هم یا تنها موتور الکتریکی، باعث صرفه جویی در مصرف سوخت و کاهش گازهای آلاینده محیط زیست می‌شوند. شایان ذکر است که این تکنولوژی برای اولین بار توسط کمپانی تویوتا به تولید انبوه رسید.
دایان گاز
