گاز متراکم مایع شده
گاز متراکم مایع شده را می توان به عنوان گازی تعریف کرد که وقتی در دمای معمولی و در محدوده فشار ۲۵ تا ۲۵۰۰ psig در یک محفظه فشرده شود، به مایع تبدیل می شود. نقاط جوش گازهای مایع شده از ۱۳۰ درجه فارنهایت تا ۳۰ درجه فارنهایت ( ۹۰درجه سانتیگراد تا ۱ درجه سانتیگراد ) متغیر است. در دمای ۷۰ درجه فارنهایت ( ۲۱٫۱ درجه سانتیگراد ) سیلندر محتوی هم مایع و هم گاز است. فشار سیلندر یا “فشار بخار” گاز مستقیماً تحت تأثیر دمای محیط قرار دارد. افزایش یا کاهش دما به ترتیب فشار بخار را افزایش یا کاهش می دهد.
گازهای مایع شده تحت فشار بخار خود بسته بندی می شوند و طبق قوانینی حمل می شوند که حداکثر مقداری را که می توان در محفظه قرار داد محدود می کند تا امکان انبساط مایع با افزایش دما وجود داشته باشد. ( سازمان های نظارتی حمل و نقل مختلف، به تفضیل شروطی را برای محدودیت های پر کردن گازهای فشرده مایع تعیین کرده اند تا از احتمال فشار بیش از حد محفظه جلوگیری کنند. برای اطلاعات بیشتر مقررات منطقه خود را مطالعه کنید. )
لیست گازهای متراکم مایع شده معمولی در جدول ۱ امده است.
| Vapor Pressure @ 70°F (21.1°C) | Gas |
| ۱۱۴psig(7.76atm) | Ammonia |
| ۸۳۰psig(65.5atm) | Carbon Dioxide |
| ۸۶psig(5.85atm) | Chlorine |
| ۶۱۳psig(41.7atm) | Hydrogen Chloride |
| ۲۴۷psig(16.8atm) | Hydrogen Sulfide |
| ۵۹psig(4.01atm) | Methyl Chloride |
| ۴۴psig(2.99atm) | Monomethylamine |
| ۷۴۵psig(50.7atm) | Nitrous Oxide |
| ۳۴psig(2.31atm) | Sulfur Dioxide |
| ۲۹۸psig(20.3atm) | Sulfur Hexafluoride |
| ۲٫۵psig(0.17atm) | Tungsten Hexafluoride |
محفظه ها
گاز های متراکم مایع شده در محفظه های مختلفی جای می گیرند. به دلیل این که این محصول در دو فاز مایع و گازی در محفظه وجود دارد، بسیاری از محفظه ها به منظور دستیابی به هر دو فاز تجهیز شده اند. این امر با استفاده از شیر میلاب دار قدی و لوله‌های ادوکتور زانویی امکان پذیر است.( به شکل یک نگاه کنید.)
شکل ۱
سیلندرهایی با یک لوله ادوکتور قدی یا آنچه که گاهی اوقات شیر میلاب دار خوانده می شود، دارای لوله ای هستند که از ورودی شیر فلکه سیلندر تا پایین سیلندر کشیده می شود. هنگامی که یک سیلندر با این پیکربندی شیر فلکه به صورت قائم قرار می گیرد، دهانه لوله در مایع فرو می رود و فاز مایع از بین می رود. برخی از سیلندرها مجهز به دو شیر فلکه هستند: یکی دارای یک شیر میلاب دار قدی برای تخلیه مایع و دیگری یک شیر فلکه بدون شیر میلاب دار تخلیه، برای خروج گاز یا پوشش گاز بی اثر ( به شکل ۲ و بخش خروج در فاز مایع نگاه کنید ).
شکل ۲
نوع دیگری از شکل بندی شیر فلکه، لوله ادوکتور زانویی نام دارد. لوله زانویی فقط مقدار کوتاهی داخل سیلندر می رود و سپس به سمت کناره سیلندر مقابل خروجی شیر فلکه خم می شود. در حالت قائم، زانویی بالاتر از سطح مایع است و گاز را در دسترس قرار می دهد. برای از بین بردن فاز مایع، سیلندر به کنار قرار می گیرد به طوری که خروجی شیر فلکه رو به بالا باشد. این امر باعث می شود که زانویی درون مایع فرو برود.
در محفظه های افقی بزرگتر، مانند سیلندرهای فشار بالا “Y”، محفظه های چند تنی فشار پایین ( مخزن خودروی چند واحدی )، و تریلرهای لوله ای ( به شکل ۳، ۴ و ۵ نگاه کنید)، شیر های میلاب دار لازم است به هر دو فاز مایع و گازی دسترسی داشته باشند.
شکل۳
شکل ۴
شکل ۵
سیلندرهای “Y” از پیکربندی موسوم به “C” استفاده می کنند. این پیکربندی بسیار شبیه به زانویی است، اما ورودی زانویی در همان جهتی است که خروجی شیر فلکه است. محصول در یک مسیر حرکتی به شکل حرف “C” به داخل شیر میلاب دار جریان پیدا می کند و از خروجی شیر خارج می شود. این بدان معناست که وقتی خروجی شیر فلکه به سمت بالا باشد، به فاز گازی دسترسی دارد و وقتی خروجی شیر به سمت پایین است، با فاز مایع در تماس است.
محفظه های چند تنی دارای دو شیر فلکه هستند. محفظه به طوری قرار گرفته است که یکی از شیرها بالای دیگری قرار می گیرند. شیر های فلکه به شیر های میلاب دار که به دو طرف سیلندر کشیده شده است، متصل هستند. شیر بالا به شیر میلاب دار بخار و شیر پایین شیر میلاب دار مایع متصل است.
در تریلرهای لوله ای حاوی گازهای متراکم مایع شده، از شیر میلاب دار زانویی استفاده می شود، اما جهت گیری شیر میلاب دار توسط انتهای تریلر لوله ای که در دسترس است تعیین می شود. معمولاً، تمام خروجی‌های شیر های فلکه در یک تریلر لوله رو به پایین قرار دارند. به طور عادی، گاز می تواند به وسیله تمام شیرهای میلاب دار رو به بالا از بالای تریلر خارج شود ( به حالت بخار ). جایی که شیر های میلاب دار رو به پایین درون فاز مایع قرار می گیرند می توان مایع را از جلوی تریلر خارج کرد.
رایج ترین نوع محفظه گاز مایع شده مجهز به شیر سیلندر استاندارد است. در حالت قائم، سطح مایع به خوبی زیر دهانه شیر قرار دارد و از خارج شدن مایع جلوگیری می کند. اگر لازم باشد که گاز مایع شده خارج شود، کف سیلندر باید بالاتر از شیر قرار گیرد تا فاز مایع با دهانه شیر تماس پیدا کند. معمولاً از چارچوب های معکوس ویژه برای ایجاد روشی مطمئن برای وارونگی سیلندر استفاده می‌شود.
چگونه محصول را به طور ایمن تخلیه کنیم؟
تخلیه محصول باید تحت نظارت دقیق افراد دارای صلاحیت با تجهیزات مناسب انجام شود. پرسنل باید از خطرات مرتبط با محصول و تجهیزات آگاهی داشته باشند و قوانین ایمنی کاربردی و روند های اضطراری را به طور کامل دریابند.
دو روش متفاوت تخلیه محصول از محفظه گاز متراکم مایع شده وجود دارد: تخلیه در فاز بخار یا در فاز مایع
تخلیه در فاز گازی
گازهای فشرده مایع شده در یک سیلندر یا هر محفظه ی دیگری، در فاز مایع و گاز در فشاری برابر با فشار بخار گاز مورد نظر وجود دارد ( برای اطلاع از فشارهای بخار ویژه به جدول ۱ نگاه کنید ). فشار سیلندر تا زمانی که مقداری مایع در سیلندر باقی مانده باشد روی فشار بخار ماده، ثابت می ماند. هنگامی که محتویات سیلندر تا جایی خارج می شود که مایعی درون آن باقی نمانده باشد، فشار سیلندر از فشار بخار باقی مانده شروع به کم شدن می کند.
اولین قدم برای خارج کردن بخار، قرار دادن بسته بندی در جهتی است که امکان دسترسی به فاز گازی محصول را فراهم کند.
زمانی که بخار از سیلندر خارج می شود، تعادل دما و فشار به هم می خورد و هر دو کاهش می یابند. مایع برای جایگزینی گازی که خارج شده، با جذب گرمای تبخیر از مایع باقیمانده و ظرف، تبخیر می شود. این گرما را معمولاً می توان دوباره از هوای محیط پیرامون سیلندر به دست آورد. اگر سرعت خروج گاز به حدی باشد که انرژی لازم برای تبخیر مایع از هوای پیرامون دوباره به دست نیاید، فاز مایع شروع به خنک شدن می کند.
تعادل فاز تابعی از دمای سیستم است. با افزایش دمای فاز مایع، فشار بخار نیز افزایش می یابد و بالعکس. اگر مایع نتواند گرمای کافی را از محیط پیرامون خود بازیابی کند تا کمبود گاز را جبران کند، مایع خنک می شود. به این پدیده «فرو سرمایش» یا «تبرید خودکار» می گویند. معمولاً تخلیه بخار باعث خنک شدن سیلندر تا حدی می شود که رطوبت روی سطح خارجی سیلندر، شیر فلکه و سطوح لوله گذاری شده قرار می گیرد. اگر این سطوح تا زیر نقطه انجماد آب سرد شوند، رطوبت متراکم قادر است تبدیل به یخ شود.
اگر سرعت میزان خروج بخار بیش از حد باشد، ممکن است مشکلات ایمنی جدی به وجود آید. فروسرمایش می‌تواند باعث سقوط فشار بخار به حدی شود که فشار سیلندر کمتر از فشار فرآیند باشد. این وارونگی فشار می تواند باعث بازگشت مواد فرآیند به داخل سیلندر یا به عبارتی “برگشت مکشی” شود. همچنین می‌توان سیلندر را تا حدی خنک کرد که فلز واقعاً شکننده شود و به طور بالقوه باعث خرابی سیلندر شود. تشکیل یخ روی سیلندر و به خصوص روی شیر فلکه و شبکه لوله‌کشی، همراه با کاهش جریان و فشار سیلندر، گاهی اوقات با انسداد در شیر فلکه اشتباه گرفته می‌شود. این امر می تواند منجر به اعمال گرمای بیش از حد به شیر فلکه توسط کاربران شود و احتمال بروز نشتی در اتصال خروجی، بسته بندی شیر فلکه، و به ویژه از شیر اطمینان فلزی زودگداز در صورت مجهز بودن شیر فلکه، ایجاد شود.
اخطارهای ویژه در مورد تخلیه فاز بخار
احتیاط! توجهات دمای بیش از حد: هر روش تخلیه بخار بالابرنده شامل گرمایش که در اینجا ذکر شده باید کنترل شود تا از قرار گرفتن محفظه در معرض دمای بالاتر از ۱۲۵ درجه فارنهایت ( ۵۲ درجه سانتیگراد ) جلوگیری شود.
خطر: هرگز به سیلندر آلومینیومی با عناصر مقاومت الکتریکی گرما ندهید. فقط سیلندرهای ساخته شده از فولاد باید به صورت الکتریکی گرما داده شوند. سیلندرهای آلومینیومی ممکن است با قرار گرفتن در معرض دمای بیش از حد، به شدت آسیب ببینند.
احتیاط! الزامات الکتریکی: تمام سیستم های الکتریکی برای گرمایش غیرمستقیم و نظارت بر سیستم تدارک گاز قابل اشتعال باید به گونه ای طراحی شوند که مطابق با ضروریات مربوط به کد برق ملی یا محلی باشند. ضروریات کد الکتریکی معمولی شامل طبقه بندی ابزارها و/یا محدود کردن دمای سطحی عناصر مقاوم گرما دیده به کسری مشخص از نقطه افروزش خود به خود برای گاز قابل اشتعال است.
جایگاه محصولات گازی در زمینه کدها: کدهای ملی و/یا محلی مختلف، گرما دادن مستقیم به محفظه ها را ممنوع کرده است. با این حال، به نظر می رسد این کدها فقط به سیستم‌های گرمایشی که انرژی گرمایی را مستقیماً روی محفظه ها به کار می برند، مربوط می‌شوند.
این تفسیر بر اساس نمونه‌هایی از روش‌های گرما دهی ممنوع ذکر شده در منابع کد مختلف است: شعله تابشی، اصابت بخار به محفظه، فرو رفتن در آب گرم یا عناصر مقاوم الکتریکی گرمایشی در تماس مستقیم با محفظه.
گزینه های گرما ندیده و تسهیل کننده جریان باید به عنوان اولویت اول سنجیده شوند. اگر هیچ کدام از این موارد مناسب نباشد، یک سیستم گرمایشی مهندسی شده غیر مستقیم و تأیید شده به عنوان محفظه گاز متراکم مایع شده قابل پذیرش است. روش های گرمایش مستقیم مانند شعله، اصابت بخار، عناصر مقاوم الکتریکی، فرو رفتن در آب، صفحات داغ و اجاق ها نباید استفاده شوند.
فرو بردن در آب توصیه نمی شود: فرو رفتن مستقیم سیلندر در آب به عنوان یک روش گرمایشی توصیه نمی شود، زیرا تماس پی در پی یا طولانی مدت با آب گرم و در حال قل زدن می تواند به سطح خارجی سیلندر آسیب برساند و سرانجام یکپارچگی مکانیکی سیلندر را در معرض خطر قرار دهد. استفاده از آب اسیدی یا قلیایی یا استفاده از نمک های اصلاح کننده و سایر مواد در آب باعث خرابی سیلندر می شود.
چگونه می توان سرعت تخلیه فاز بخار را بهبود بخشید؟
بر اساس هندسه سیلندر یا محفظه و شرایط محیطی، ممکن است روشی برای افزایش تخلیه محصول از سیلندرهای گاز متراکم مایع شده به منظور حفظ سرعت جریان مورد نیاز، ضروری باشد. این موضوع به ویژه در مورد سیلندرهای کوچک و محفظه های بزرگتر تقریباً خالی نیز صدق می کند.
روش های افزایش تخلیه محصول بر اساس ایمنی ذاتی، ملاحظات، عوارض خرابی سیستم ترجیح قطعی برای انتخاب دارند. این سیفتی گرم [۱]روش های توصیه شده را به ترتیب اولویت و احتیاجات مرتبط با آن ها عرضه می کند.
۱- از محفظه بزرگ تری استفاده کنید: این امر باعث افزایش سطح خارجی محفظه و در نتیجه انتقال گرمای بیشتر از محیط می شود.
۲- تبخیر: کاربر می تواند فاز مایع را از طریق یک تبخیرکننده خارجی تخلیه کند و در نتیجه مایع را به محصول گازی تبدیل کند. این روش ترجیحی برای ملزومات با جریان بالاست. این روش نیاز به تخلیه فاز مایع از محفظه با استفاده از لوله ادوکتور دارد. سپس مایع از طریق یک تبخیرکننده استاندارد، لوله مغزی سیار یا سایر وسایل تبخیری، بخار می شود. این روش می تواند بالاترین سرعت تخلیه را در دسترس قرار دهد، اما ممکن است برای موارد استعمال با خلوص بالا مناسب نباشد. همچنین باعث ایجاد بالاترین سرعت آزادسازی جریان به دلیل ایجاد نشتی در پایاب یا خطای اپراتور می شود، که باید خطر جدی برای محصول در نظر گرفته شود. حفاظت در برابر فشار بیش از حد باید روی هر لاین اعمال شود؛ از جمله مدار بخارساز، که در آن محصول مایع می تواند توسط شیرهای جداسازی، شیرهای یک طرفه یا دیگر اجزای سیستم به دام بیفتد.
۳- جا بجایی محفظه: این روش از دو یا چند محفظه یا محفظه مخزنی مشابه استفاده می کند که می توانند به صورت دستی یا خودکار به حالت درون خطی تغییر موقعیت پیدا کنند. وقتی که فشار بخار محفظه فعال اولیه به زیر آستانه قابلیت تأمین سرعت مورد نیاز جریان گازی مورد نظر می رسد، محفظه ثانویه جایگزین ظرف فعال قبلی به صورت درون خطی می شود. این امر به محفظه اولیه اجازه می دهد تا با جذب گرمای محیط دوباره گرم شود. زنجیره جابجایی به دلیل جریان بالا تکرار می شود. ممکن است این روش عملی نباشد اگر شرایط دمای محیط نتواند گرمای کافی برای گرم کردن مجدد محفظه برون خطی را در طی یک دوره زمانی قابل قبول فراهم کند.
۴- تکثیر محفظه: تکثیر تعدادی از محفظه های گاز متراکم مایع شده به صورت موازی به کاربر این اجازه را می دهد که با تخلیه محصول از همه محفظه ها به صورت همزمان به سرعت مورد نیاز جریان گازی دست پیدا کند. این روش از ذخیره حرارتی بیشتر سیلندرهای متعدد و محصول استفاده می کند و به سطح محفظه ها به منظور انتقال حرارت محیطی می افزاید که باعث توانایی در بالا بردن سرعت کلی تخلیه گازی می شود. هرچند اگر شرایط دمای محیط جریان گرما کافی یا فشار بخار محصول را در محفظه ها ایجاد نکند، روش تکثیر ممکن است مناسب نباشد.
هشدار: تکثیر سیلندرهای گاز متراکم مایع شده، بدون در نظر گرفتن شیوه های فنی مناسب برای جلوگیری از تداخل محتویات یک سیلندر با سیلندر دیگر، ممکن است به موارد زیر بینجامد:
– شکستن محفظه
– خسارت مالی هنگفت
– آسیب شدید یا مرگ
– تخطی از مقررات حمل و نقل و آتش سوزی/ تملک محلی، ملی یا بین المللی.
احتیاط، توجه به گرمایش سیلندر: هر تجهیزاتی که برای گرم کردن سیلندر گاز متراکم مایع شده به کار می رود باید دارای حفاظ اضافی در برابر دمای بیش از حد، مانند کنترل‌کننده دمای سیستم ( ترموستات ) با حداکثر نقطه تنظیم ۱۲۵ درجه فارنهایت ( ۵۲ درجه سانتیگراد ) همراه با یک دستگاه جدا و مستقل خاموش کننده در صورت وجود دمای بیش از حد، مانند یک پیوند قابل ذوب، در منبع تغذیه دستگاه گرمکن باشد. دستگاه خاموش کننده در صورت وجود دمای بیش از حد باید بین منبع گرما و سیلندر نصب شود.
۵- تهویه همرفتی: تخلیه گاز می تواند با گرم کردن هوای اطراف محفظه تسهیل شود تا گرمایش همرفتی حرارتی اضافی محفظه ها و محتویات آنها برای افزایش فشار بخار محصول استفاده شود. این رویکرد در صورتی به بهترین شکل محقق می شود که محفظه در یک فضای بسته یا اتاق کوچک نگهداری شود و بتوان گرمایش تدریجی و کنترل شده محتویات ظرف را فراهم آورد. با این حال، این سیستم ممکن است برای محفظه هایی که در فضای باز، در یک اتاق بزرگ و یا در یک فضای بسته با تهویه بالا یا لوله خروجی گاز قرار دارند، عملی نباشد.
۶- تهویه تابشی: منابع حرارتی تشعشع ( یا مشابه آن ها ) را می توان برای گرمایش تابشی محتویات محفظه برای افزایش فشار محفظه به منظور بهبود قابلیت تخلیه گاز به کار برد. منبع گرما نباید مستقیماً به شیر فلکه محفظه حرارت بدهد زیرا شیر فلکه، اتصال و اجزای احتیاطی دستگاه ممکن است در تماس با دماهای بیش از حد آسیب ببینند. این روش بهتر است برای سیستم های داخلی بدون وجود مانع در اطراف محفظه مورد استفاده قرار گیرد و محتویات محفظه در معرض گرمایش مداوم قرار داشته باشند. این سیستم ممکن است برای محفظه هایی که در فضای باز یا در مناطق پر تراکم قرار دارند عملی نباشد.
۷- روکش کنترل دما: این روش محفظه را در میان یک روکش کنترل دمای قابل جابجایی قرار می دهد که شامل یک سیال انتقال حرارت مداوم در حال گردش “حلقه بسته” است که به یک واحد گرمایش الکتریکی جداگانه متصل است. این طراحی عنصر حرارتی را از محفظه جدا می کند و همچنین اجازه می دهد که محفظه ها بسته به ملزومات فشار فرایند، خنک یا گرم شوند. گرمکن برقی باید دارای یک خروجی گرمایی باشد که برای حداکثر سرعت تخلیه محصول، بدون ظرفیت اضافه بیش از حد، ارزیابی شده است. این طراحی به طور گسترده برای سیستم های محفظه ی متعددی استفاده می شود که دارای فضای کافی برای قرار دادن واحد گرمایش در مجاورت محفظه ها باشند.
۸- پتو گرمایش الکتریکی: محفظه را می توان در یک پتوی قابل جابجایی پوشاند که شامل عناصر مقاوم حرارتی الکتریکی است که از یک کنترل کننده دما فرمان می گیرد. پتوها باید دارای یک پوشش یکپارچه باشند که دائماً به سطح درونی آن ها متصل است تا از تماس مستقیم عناصر گرمایشی با محفظه جلوگیری کنند. برق ورودی به پتو باید بر اساس ملزومات بالا ترین سرعت تخلیه محدود شده باشد تا در بدترین شرایط، ورودی گرما به محفظه در زمان قطع شدن کنترل کننده دما، محدود شود.
تخلیه فاز مایع
درست همانند خروج فاز بخار، اولین قدم در تخلیه فاز مایع، قرار دادن بسته در جهتی است که دسترسی به فاز مایع را حاصل کند. مایع توسط فشار بخار محصول در سیلندر جلو می رود. با تخلیه مایع، حجم فضای بخار سیلندر افزایش می یابد. مقداری از مایع ممکن است برای پر کردن فضای اضافی تبخیر شود، اما معمولاً به حدی نیست که سیلندر را دچار فرو سرمایش کند.
گاهی اوقات فشار بخار محصول به اندازه ای بالا نیست که مایع را با سرعت مورد نیاز به جلو براند. در این شرایط می توان از روش پرکردن[۲] برای وارد کردن فشار به مایع استفاده کرد. این امر سرعت بیرون رانده شدن مایع از سیلندر را افزایش می دهد. روش پر کردن به معنای افزودن یک گاز بی اثر به فضای بخار دررون سیلندر به منظور افزایش فشار سیلندر است. هنگام افزودن گاز بی اثر به سیلندر، هرگز نباید از نرخ فشار سیلندر تجاوز کرد. این نرخ فشار بخشی از نشان مشخصات تنظیمی درج شده روی سیلندر است.
در ایالات متحده،این نشان ممکن است به صورت DOT3AA480 باشد، به طوری که ۴۸۰ psig همان حداکثر فشار کاری مجاز است. در اروپا نشان ممکن است به صورت FP25BAR درج شود، به طوری که ۲۵ BAR همان حداکثر فشار کاری مجاز است. علاوه بر این، برخی از دستگاه‌های احتیاطی سیلندر ممکن است محتویات سیلندر را در فشارهایی کمتر از درجه فشار سیلندر تخلیه کنند. اگر مطمئن نیستید که چگونه باید این نشان را تفسیر کنید یا برای راهنمایی در مورد روش پر کردن سیلندر، با نمایندگی آن تماس بگیرید.
نحوه اضافه کردن فشار گاز بی اثر به سیلندر بستگی دارد. اگر سیلندر دو شیر فلکه داشته باشد، گاز بی اثر می تواند از طریق شیر فاز گاز اضافه شود. اطمینان حاصل کنید که منبع گاز بی‌اثر تنظیم شده باشد تا از نرخ فشار سیلندر تجاوز نکند و حداقل یک شیر اطمینان جهت ممانعت از برگشت جریان وجود داشته باشد. اگر سیلندر یک شیر فلکه داشته باشد، گاز بی اثر را در حالی می توان اضافه کرد که شیر سیلندر به سمت فاز بخار قرار گرفته باشد، سپس منبع گاز بی اثر را می توان قبل از متمایل شدن به فاز مایع جداسازی کرد. همچنان باید مراقبت کرد که از میزان فشار سیلندر تجاوز نشود. در برخی از موارد از هوا به جای گاز بی اثر برای روش پر کردن استفاده می کنند. برای برخی از محصولات، استفاده از روش پر کردن به وسیله هوا ممکن است خلاف قوانین باشد. هرگز از هوا در پر کردن محصولات قابل اشتعال استفاده نکنید. هنگامی که روش پر کردن مجاز و مناسب انجام شود، لزوماً هوای متراکم تمیز، بدون روغن، خنک و خشک از طریق شیر فلکه بخار به منظور انتقال مایع، وارد فضای بخار می شود. هرگز از سیستم تهویه برای روش پرکردن استفاده نکنید زیرا ممکن است بخارات وارد سیستم تهویه شوند.
هنگام کار با فاز مایع هر گاز متراکم مایع شده ای باید بسیار احتیاط کنید. بر خلاف گاز، مایع متراکم نمی شود. بنابراین، مایع همیشه باید فضایی برای انبساط داشته باشد مخصوصاً وقتی در حال گرم شدن است. در سیلندر، این فضا برای انبساط توسط فضای بخار یا فضای خالی بالا فراهم شده است.
محدودیت های گنجایش / چگالی برای گازهای متراکم مایع شده قبلاً توضیح داده شد. این محدودیت ها برای جلوگیری از پر شدن سیلندر با مایع در دمای معمولی “نگهداری و استفاده ” است. اگر مخزن یا سیستم از مایع پر شود، هر گونه افزایش دما باعث تلاش مایع برای انبساط در جایی می شود که قابلیت تحمل انبساط را ندارد. تراکم ناپذیری مایع منجر به افزایش سریع فشار هیدرواستاتیک می شود. این فشارها می توانند خیلی سریع ایجاد شوند و به سرعت فشار بیش از حد در تأسیسات به وجود بیاورند. فشار بیش از حد در یک سیستم زمانی اتفاق می افتد که از نرخ فشار سیستم تجاوز شود. این امر ممکن است باعث شکستن سیستم شود. سیستم‌هایی که از گازهای مایع شده به‌عنوان مایع استفاده می‌کنند باید به اندازه کافی توسط دستگاه‌های احتیاطی کنترل کننده فشار محافظت شوند، به ویژه در مواردی که احتمال گیر افتادن مایع بین شیرها یا در سایر اجزای قابل جداسازی وجود دارد.
ملاحظات مهم
۱٫ هرگز اجازه ندهید بخشی از محفظه گاز مایع شده در معرض دمای بیش از ۱۲۵ درجه فارنهایت ( ۵۱ درجه سانتیگراد ) قرار گیرد.
۲٫ هیچ سیلندری را بدون رضایت کتبی مالک پر نکنید.
۳٫ هرگز یک سیلندر آلومینیومی را با گرمکن های مقاوم الکتریکی حرارت ندهید.
۴٫ برای آگاهی از خواص شیمیایی خاص، همیشه به برگه اطلاعات ایمنی مواد رجوع کنید.
سازندگان سیستم برای افزایش سرعت تخلیه
برای پیدا کردن فروشندگان سیستم های گرمایش سیلندر یا تبخیرکننده ها با نمایندگی توماس تماس بگیرید. یا برای ارتباط با مرکز اطلاعات فنی گازها و تجهیزات هوا به شماره ۱۵۹۷-۷۵۲-۸۰۰ +۱ زنگ بزنید.
[۱] Safetygram
[۲] Padding
منبع: airproducts.com
