آب، نیاز بشر و منبع اختلاف در تاریخ تمدن

آب، نیاز بشر و منبع اختلاف در تاریخ تمدن

 

به سکونتگاه باستانی بین النهرین باید به عنوان یکی از اولین نمونه های تمدن نگاه کرد. بین النهرین به منطقه ای در خاورمیانه و غرب آسیا اطلاق می شد که شمال عراق، بخش هایی از ایران، کویت، سوریه و ترکیه کنونی را در بر میگرفته است. این منطقه از نخستین مکانهای شکل گیری تمدن در حدود ۱۰۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بوده است.

آب به عنوان یک منبع الهام بخش برای مهمترین پیشرفت ها در تاریخ بشریت شناخته می شود، به طوری که در اغلب اختراعات مانند چرخ تا اولین تولید محصولات غلات و کشاورزی نقش فعالی داشته است. این اختراعات و محصولات کشاورزی عمدتاً به دلیل قرار گرفتن در داخل سیستم رودخانه دجله و فرات (که بخش شمال شرقی این سرزمین حاصلخیز را تشکیل می دهد و شامل رود اردن و نیل بوده) صورت پذیرفته است.

آب همواره مرکز توجه و نقطه کانونی  بوده و به عنوان نیاز اساسی بشر باقی مانده است. در تمدن اولیه بین‌النهرین نیز اولین نوآوری‌ها با استفاده از مدیریت کنترل و توزیع آب ایجاد شده است. کنترل آب توسط سدها و قنات‌ها به‌طور گسترده از نوآوری‌های بین‌النهرین شناخته می‌شوند، که پیشگام روش‌های اولیه در کشاورزی، بدون سامانه‌های آبیاری پیش رفته هستند.

واقعیتی ثابت‌شده که تأثیر عمیقی بر تکامل تمدن اولیه بین النهرین داشته است، این بوده که جغرافیای جنوب بین‌النهرین به‌گونه‌ای بوده که با آبیاری و زهکشی، کشاورزی را امکان‌پذیر کرده بود. نیاز به آبیاری باعث شد که سومریان و بعداً اکدی ها شهرهای خود را در کنار دجله و فرات و شاخه‌های این رودها بنا کنند.

اگرچه آب امروزه بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد، بااین‌حال بخش‌های خاصی از جهان نیز با کمبود شدید مواجه است و هشدارهای جدی در مورد در دسترس بودن آب و بیابان‌زایی وجود داردکه اگر به دنبال علت این مسئله باشید حتماً شوکه خواهید شد.

این همان چیزی است که هجوم اخیر صنایع فعال در استفاده از انرژی‌های پاک، تجارت تصفیه آب را برای این صنعت بسیار جالب می‌کند به‌طوری‌که موضوع امروزی کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد در گلاسکو که عبارت است از: “اطمینان از اهمیت طبیعت و استفاده پایدار از زمین” _بخشی از اقدام جهانی در مورد تغییرات آب‌وهوا و بازیابی پاک و سبز است – بسیار پراهمیت شده است.

جنگ‌های آبی

موضوع “جنگ‌های آب” می‌تواند موضوع جالبی  برای خواندن باشد. مناقشه در ارتباط با آب، واقعیتی قابل کتمان نیست. این اصطلاحی است که درگیری کشورها، دولت‌ها یا گروه‌ها بر سر “حقوق دسترسی به منابع آب” را توصیف می‌کند.

درواقع، طیف گسترده‌ای از درگیری‌های آب در طول تاریخ به وجود آمده‌اند که گهگاهی می‌توان آن‌ها را صرفاً به مالکیت یا دسترسی به آب نسبت داد. این درگیری‌ها اغلب شامل اختلافات ارضی، مبارزه برای منابع و مزیت‌های استراتژیک می‌شوند.

علاوه بر این، موضوع این نوع از درگیری‌ها یا جنگ‌های بر سر آب تمایزی بین انواع آب( آب‌شور، آب شیرین و …) قائل نمی‌شوند. تصور می‌شود که این درگیری‌ها، بر سر آب شیرین و همچنین آب‌شور به‌طور یکسان مورد مناقشه هستند، اگرچه تا حد زیادی این آب شیرین است که عنصر اصلی سازنده سیاره زمین و همچنین عامل تقسیم قلمروها یا مرزهای پذیرفته‌شده است اما در قلب اکثر تقسیم‌بندی‌ها به ‌عنوان یک منبع طبیعی حیاتی که به شکل نابرابر توزیع‌شده است. با این وجود کماکان دیده می‌شود که توزیع نابرابر منابع آبی آن‌قدر مهم است که می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی بر شرایط زندگی و اقتصادی یک کشور یا منطقه خاص تأثیر بگذارد.

به‌عنوان‌مثال، خاورمیانه را در نظر بگیرید که ازنظر منابع دیگر(غیرآبی) آن‌قدر غنی است که مدت‌ها مورد توجه کشورهای توسعه‌یافته قرارگرفته است. بااین‌حال، فقدان راه‌حل‌های مقرون‌به‌صرفه برای تأمین آب، فشار های شدیدی را بر همه مصرف‌کنندگان آب – از صنعت گرفته تا جامعه و فرد- وارد کرده است.

همان‌طور که تمدن به رشد و تکثیر ادامه می‌دهد، «مناقشه بر سر آب» نیز همچنان به‌شدت افزایش می‌یابد. رقابت برای آب در طول دهه‌ها به‌طور گسترده افزایش‌یافته است و نبرد برای این منبع حیاتی می‌تواند در طول زمان، ثبات یا بی‌ثباتی برخی مناطق و رژیم‌ها را بیشتر به چالش بکشد. درواقع، برخی منابع نشان می‌دهند که فجایع انسانی اخیر، مانند نسل‌کشی روآندا یا جنگ در دارفور سودان می‌تواند به درگیری بر سر آب مرتبط باشد.

مفهوم تمدن در سال ۲۰۲۱ این‌گونه ایجاب می‌کند که منابع آبی که در محدوده‌های بین‌المللی قرار دارند، می‌توانند جز منابع همکاری در سال‌های آینده باشند، بااین‌حال، استدلال‌های اجتناب‌ناپذیری نیز وجود دارد که منبع آب کاتالیزور جنگ‌های آینده هستند. این اقدام می تواند یک موازنه ژئوپلیتیک که به شکل بالقوه ای چالشی هیجان انگیز برای صنعت گاز محسوب می شود، تلقی گردد.

همان‌طور که کتاب سال ۲۰۲۱ را می‌بندیم و با تعهدات کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد  به سال ۲۰۲۲ می‌رویم، استرس آب را نمی‌توان فقط یک مشکل قدیمی دانست، بلکه چالشی است که دوباره ظاهر خواهد شد.

 

هشدارها

درصورتی‌که اقدام فوری صورت نگیرد، بیش از چهار میلیون نفر در سراسر لبنان – که عمدتاً کودکان و خانواده‌های آسیب‌پذیر هستند – با کمبود آب و یا قطع کامل آب سالم در روزهای آینده مواجه خواهند شد.

این هشدار جدی توسط خانم هنریتا فور، مدیر اجرایی یونیسف در ۲۱ آگوست داده شد.

با تأکید بر اینکه لبنان درخطر و بحران دسترسی به آب قرار دارد، به تبع آن در شرایط از دست دادن شبکه‌های برق فشارقوی، بهداشت ضعیف و همه‌گیری کووید۱۹، قرارگرفته است.

ماه گذشته، یونیسف هشدار داد که بیش از ۷۱ درصد از جمعیت لبنان ممکن است در تابستان امسال با کمبود آب مواجه شوند. از آن زمان، این وضعیت مخاطره‌آمیز ادامه یافته است و خدمات حیاتی ازجمله آب و فاضلاب، شبکه‌های برق و مراقبت‌های بهداشتی با مشکلات جدی مواجه شده‌ است. در بیانیه «فور» همچنین که تأسیسات حیاتی مانند بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی به دلیل کمبود برق از دسترسی به آب سالم محروم بوده‌اند، اشاره ‌شده است.

شرایط به گونه ای است که اگر چهار میلیون نفر مجبور شوند به منابع آب نا سالم و پرهزینه دسترسی پیدا کنند، بهداشت عمومی به خطر می‌افتد و لبنان علاوه برافزایش موارد کووید-۱۹، ممکن است شاهد افزایش بیماری‌های ناشی از آب نیز شود.

وضعیت اسفناک لبنان که ناشی ازکمبود منابع آبی ست، تنها چیزی نیست که در هفته‌ها و ماه‌های اخیر شاهد آن بوده‌ایم.

در مقاله‌ای که توسط مجمع جهانی اقتصاد (WEF) در ۲ سپتامبر منتشر شد، توضیحاتی در مورد منطقه آزاواک در غرب آفریقا داده شده که به دلیل تأثیر تغییرات آب و هوایی با بحران مواجه شده است و این کمبود آب موجب بیابان زایی شده و منجر به ویرانی این منطقه گردیده است.

این مقاله توضیح می‌دهد که آزاواک که زمانی یکی از سرسبزترین سرزمین‌های آفریقا بوده است، به‌شدت از بیابان‌زایی و کمبود آب رنج می‌برد. در حال حاضر این منطقه شامل یک دره بیابانی به‌اندازه فلوریدا که مرز “مالی”و “نیجریه” را در برمی‌گیرد، می شود. زمانی تالاب‌ها، جنگل‌ها و مراتع نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی و کاهش تأثیر تغییرات آب و هوایی این منطقه ایفا می‌کردند. اما تأثیرات تغییرات آب و هوایی منجر به نابودی این اکوسیستم شده است.

مجمع جهانی اقتصاد (WEF) توضیح  می‌دهد؛ فقط چند دهه پیش، آزاواک یک فصل بارانی پنج‌ماهه داشت که شاهد مراتع فراوان، آب زیرزمینی دائمی و جنگل‌های بزرگ اقاقیا بود که در آن حیات‌وحش شکوفا می شد. اما در حال حاضر، آن فصل بارانی تبدیل به یک ماه بارانی در سال شده است و منجر به از بین رفتن چراگاه‌ها و جنگل‌ها و تبخیر آب‌های زیرزمینی شده‌اند. این بیابان‌زایی اثرات مخربی بر منطقه وارد کرده است.

منبع:  Shutterstock.com

در مقاله دیگری که ابتدا توسط بانک جهانی و سپس در ۴ سپتامبر توسط مجمع جهانی اقتصاد منتشر (WEF) شد، آمار هشداردهنده‌ای ارائه داده شد که حدود ۴٫۲ میلیارد نفر در سراسر جهان به خدمات بهداشتی مدیریت‌شده ایمن دسترسی ندارند. این نکته بیان می‌کند که نیاز به تصفیه فاضلاب کاملاً واضح است و چیزی نزدیک به ۸۰ درصد از فاضلاب جهانی به‌اندازه کافی تصفیه نمی‌شود. ارقام بیشتر، این حس بحران در تنش آبی را چندین برابر می‌کند: بنا به آمار ارائه شده، ۳۶ درصد از جمعیت جهان در نواحی کم آب زندگی می‌کنند؛ و انتظار می‌رود تقاضای آب تا سال ۲۰۵۰ همزمان با شهرنشینی سریع ۵۵ درصد افزایش یابد.

مقاله قبلی مجمع جهانی اقتصاد (WEF)  که در تاریخ۲۰ اوت۲۰۲۱ منتشر شد، بر نیاز به بازنگری در اهداف زیست‌محیطی، اجتماعی و دولتی (ESG) برای اطمینان از دسترسی به آب و سرویس بهداشتی برای همه تأکید داشت. این مقاله بیان می‌کند که تمرکز چارچوب‌های ESG روی تغییرات آب‌وهوایی، این خطر را به همراه دارد که نتوانیم مشکل تضمین دسترسی به آب و امکانات بهداشتی را حل کنیم.

علاوه بر این، این بررسی نشان می‌دهد که چارچوب‌های گزارش دهی موجود ESG ، آب را به‌عنوان یک خطر و فرصت حیاتی نشان نمی‌دهند، آن‌هم درزمانی که آب به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان یک خطر مادی برای مشاغل شناخته می‌شود.

بدون ذکر نگرانی در مورد پتانسیل «جنگ‌های آبی» و درگیری‌های ژئوپلیتیکی، به‌وضوح  شاهد نیاز صنعتی، اقتصادی و از همه مهم‌تر یک نیاز بشردوستانه  در مورد آب هستیم که موردتوجه قرار می گیرد و پس‌ازآن، ازنظر تصفیه فاضلاب و اهمیت بی‌بدیل اتصالات آب است که شاهدآغاز این مبارزه هستیم.

صنعت آب و گاز

اهمیت تصفیه آب و فاضلاب برای صنعت گاز چیز جدیدی نیست. ما برای بسیاری از کارهای خود، چه برای دوش گرفتن، آشامیدن، تهیه غذا، شنا، آبیاری یا حتی خدمات اضطراری، به آب نیاز داریم. همان‌طور که ما برای بسیاری از اقشار مختلف نیازمند آب هستیم، تجارت نیز در آماده سازی و تأمین آب، به گازهای هوا مانند اکسیژن نیاز مبرم دارد.

با گازهایی که به تولید آب آشامیدنی تمیز، تأمین آب فرآیندی بهینه و تمیز کردن کامل فاضلاب حتی به‌شدت آلوده، کمک می‌کنند، الزامات مختلفی تحت این موارد باید ازنظر تصفیه آب برآورده شود. درواقع، بیش از یک قرن است که از گازها در تصفیه آب در مقیاس بزرگ استفاده می‌شود. یکی از اولین نمونه‌های این کاربرد، ضدعفونی کردن آب آشامیدنی با گاز کلر است. این در حالی است که هم اکنون تا حد زیادی فرآیندهای تصفیه مدرن به‌طور قابل‌درکی، از استفاده کردن مواد شیمیایی سمی یا خورنده اجتناب می‌کنند.

از دو گاز اکسیژن (O2) و دی‌اکسید کربن (CO2) جهت تصفیه آب استفاده میشود. اکسیژن یا برای فرآیندهای اکسیداسیون استفاده می‌شود یا به‌عنوان اکسیر حیات برای میکروارگانیسم‌های مفید و حیوانات آبزی در فرآیندهای بیولوژیکی عمل می‌کند. دی‌اکسید کربن – که ازنظر فنی یک گاز موجود در هوا است اما معمولاً با اکسیژن، نیتروژن (N2) و آرگون (Ar) در یک دسته قرار نمی‌گیرد – وظایف مختلفی مانند تنظیم مقدار pH آب، سختی سازی آب آشامیدنی یا رسوب دادن اجزای محلول از آب داخل فرآیند تصفیه فاضلاب، دارد. همچنین در تمیز کردن پوسته‌ها و برای نمک‌زدایی نیز استفاده می‌شود.

در اصل، استفاده از هوا برای فرآیندهای اکسیداسیون و اکسیژن‌رسانی به میکروارگانیسم‌های مفید نیز امکان‌پذیر است. اما با داشتن نیتروژن زیاد، تأثیر هوای معمولی در بسیاری از کاربردها محدود می‌شود. از طرف دیگر، اکسیژن خالص، فرآیندها را تسریع کرده و کارایی آن‌ها را افزایش می‌دهد.

دی اکسید کربن در تصفیه فاضلاب، بخصوص خنثی‌سازی فاضلاب بسیار قلیایی، به صورتی سازگار با محیط‌ زیست، تسهیل کننده می باشد. حتی در استخرهای شنا، به‌عنوان‌مثال در دوش‌ها و گرداب‌ها یا روی پله‌های آبی و در هر جا که ترکیبی از آب‌ و هوا وجود دارد، مقدار pH آب افزایش می‌یابد. افزودن دی اکسید کربن این تغییرات ثابت را جبران می‌کند. این گاز با پوست سازگار بوده، بدون بو می باشد و از هر نظر برای استفاده در استخرها کاملاً بی‌خطر است.

احتمال می‌رود گازها بیش از یک قرن در چرخه‌های تصفیه آب مورداستفاده قرارگرفته باشند، اما درمجموع ما به ‌وضوح در حال نزدیک شدن به یک نقطه عطف در عرضه و تقاضای آب در سطح جهانی هستیم، به‌خصوص اگر نگرانی‌ها در مورد تأثیر کربن‌زدایی و انرژی‌های پاک به‌خوبی ثابت شود. به همین دلیل دیدن روند حرکتی صنایع شرکت چارت ( Chart ) در چند وقت اخیر، در چرخه‌های تصفیه آب بسیار جالب بود. به نقل از مدیر عامل شرکت چارت آقای جیل ایوانکو : «اگر المان های اصلی و بستر رشد هم بتواند گذار جامعه به صنعت کم‌کربن را فراهم کند، باز هم نمی‌توانید رابطه انرژی و آب را نادیده بگیرید.»

پیوند بزرگ انرژی و آب

بیایید برخی از این نگرانی‌های پایداری را بیشتر بررسی کنیم.

نه‌تنها این احساس نگرانی یا ترس وجود دارد که محرک حوزه‌های انرژی پاک و فناوری‌های کربن‌زدایی در تفکر ESG ما اولویت داشته باشد (یا ممکن است در حال حاضر اولویت باشد) و به ضرر سایر مسائل کلیدی مانند کمبودهای آبی باشد، بلکه درجایی که نیاز مطلق برای آب در این فناوری‌ها مطرح است نیز این نگرانی وجود دارد.

من به‌طور مرتب در طول وبینارها برای سایت‌های gasworld و H2 View امسال سؤالاتی را از مخاطبانی ناشناس درباره تأثیر هیدروژن (H2) پاک روی کیفیت آب، پرسیده‌ام.

هیدروژن پاک به‌طور گسترده‌ای در بالاترین نقطه اتمسفر زمین قرار می‌گیرد، طوری که می‌توان گفت چیزی شبیه به یک «گلوله نقره‌ای»(منظور ارزشمند) است که ما در این انتقال انرژی‌های پاک داریم. منابع اصلی یا مواد اولیه برای تولید هیدروژن، برق (از طریق انرژی‌های تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی یا بادی) و آب است. هیدروژن سبز محصول الکترولیز است یا به‌طور خلاصه، تجزیه آب با الکتریسیته…

برخلاف پس‌زمینه علمی بسیار ابتدایی آن، من سؤالات منظمی را در مورد امکان‌سنجی چنین نیازهای آبی گسترده‌ای آماده کرده‌ام تا ظرفیت‌های ایستگاه الکترولیز کننده موردنیاز برای تحقق آینده هیدروژن سبز را فعال کنم. هر بار، سخنرانان متخصص توضیح داده‌اند که این فرآیند اساساً یک حلقه بسته است – آب موردنیاز به‌طور مداوم دوباره تصفیه و استفاده می‌شود- درحالی‌که هیدروژن پاک ممکن است از آب تولید شود، آن‌هم زمانی که به‌عنوان سوخت (مثلاً برای وسایل نقلیه) استفاده می‌شود، تنها محصول یا انتشار آن فرآیند آب است.

بااین‌حال، این سؤالات همچنان مطرح می‌شوند. همچنین سؤالاتی در رابطه با تأثیر عملیات جذب و ذخیره کربن (CCS)  بر این منابع گران‌بها (آب)، مطرح‌شده است.

CCS و همچنین CCUS (گرفتن، استفاده و ذخیره‌سازی کربن) به‌عنوان یکی از کلیدهای دستیابی به کربن‌زدایی در دهه‌های آینده برشمرده می‌شود؛ اما در تحقیقاتی که دانشگاه برکلی کالیفرنیا در می ۲۰۲۰ منتشر کرد، نشان داد که CCS می‌تواند بر منابع آب حدود ۴۳ درصد از نیروگاه‌های جهان که کمبود آب یک مشکل در آن‌هاست، فشار وارد کند.

همان‌طور که توسط gasworld گزارش‌شده است، طبق این تحقیق، فناوری به‌کاررفته در این مناطق کم‌آب، مهم به شمار رفته و فناوری‌های نوظهور CCS می‌توانند تا حد زیادی موارد تقاضای CCS برای مصرف آب را کاهش دهند.

تأسیسات تولید انرژی مانند نیروگاه‌های زغال‌سنگ، مقدار زیادی آب‌خنک کننده مصرف می‌کنند. نوع روش خنک کاری مورداستفاده در نیروگاه، بر مصرف آب تأثیر می‌گذارد. نصب CCS در این تأسیسات مستلزم تولید انرژی اضافی برای جبران انرژی مورداستفاده در فرآیند CCS است و با مصرف آب‌خنک اضافی نیز همراه است.

اکثر پروژه‌های CCS که در حال حاضر در سراسر جهان فعالیت می‌کنند، از فناوری‌های جذب استفاده می‌کنند. جاذب‌های رایج، بازهای آبی حاوی گروه‌های آمین هستند که دی اکسید کربن را جذب کرده و آن را از سایر گازهای موجود در مخلوط دودکش جدا می‌کنند. فرآیند جذب دی اکسید کربن به این حلال‌ها و بازسازی‌های بعدی حلال‌ها، مستلزم برداشت انرژی از نیروگاه است. گردش مقادیر زیادی حلال‌ها، منجر به از دست دادن آب در اثر تبخیر می‌شود، پس راه حل آن چیست؟

جواب: خب، دیگر فناوری‌های پیشرفته CCS از آب بسیار کمتری استفاده می‌کنند زیرا دی اکسید کربن را با جذب به داخل مواد جامد، یا عبور گازخروجی از طریق پوسته‌ها، از گاز دودکش جدا می‌کنند.

این فناوری‌ها به‌طور بالقوه بار انرژی و مصرف آب را کاهش می‌دهند.

البته پاسخ به این نگرانی‌های آبی، یک مساله پرحاشیه است. چیزی فراتر از یک کاربرد (CCS) یا محافظ انرژی پاک (هیدروژن سبز) و فراتر از یک نوع آب یا یک منطقه است. یک فرآیند متعادل‌کننده بین طبیعت و تمدن در حال نقش آفرینی است.

یک رابطه پیچیده بین صنایع، فرآیندهای انرژی بر و نیاز به آب شیرین وجود دارد. به همین ترتیب، نیاز به آب شیرین و تصفیه آب درنهایت، نیاز به انرژی زیادی دارد، هم به معنای واقعی کلمه و هم به‌صورت استعاری، که در اینجا ما آن را پیوند “انرژی-آب” می نامیم.

بنابراین، ما به روند آن حرکت تجاری توسط صنایع شرکت Chart و مفاهیم مورد نظر رئیس و مدیرعامل، جیل ایوانکو (Jill Evanko)، بازمی‌گردیم.

تحت رهبری و تفکر راهبردی ایوانکو، شرکت Chart در چند سال گذشته دوباره موضع و موقعیت خود را تغییر داده است و اکنون کاملاً آماده است که هم از محاسن انتقال انرژی پاک استفاده کند و هم در برابر آن حرفی برای گفتن داشته باشد. این شرکت امروزه، با محصولات و هسته اصلی نوآوری‌هایش، برای تحقق جاه‌طلبی‌های بلندمدت در نیازهای هیدروژنی و نیازهای کوتاه‌مدت در گاز طبیعی مایع (LNG)در میان راه‌های دیگر، یکی از سهامداران کلیدی در عبور از این گذار است.

این شرکت در اوت (۲۰۲۱)، ابتدا با تشکیل بخش ChartWater™ برای ارائه راه‌حل‌های نوآورانه تصفیه آب به بازار و تنها چند هفته بعد با خرید هولدینگ AdEdge (ارائه‌دهنده فناوری و راه‌حل‌های تصفیه آب) پا را فراتر از این گذاشت، با این حال در این بخش‌ها نمی‌توان از تأکید بر تصفیه آب غافل شد.

بخشی از کارگروه محصولات تخصصی شرکت  ChartWater، موقعیت این شرکت را در فضای رو به رشد تصفیه آب، و چارچوبی را  که برای گسترش مواد آلی و معدنی ایجاد می‌کند، مستحکم می‌کند. این تصمیم توسط شرکت Chart  و BlueInGreen برای تصفیه آب گرفته شد. همان‌طور که BlueInGreen در نوامبر ۲۰۲۰ توسط شرکت Chart  خریداری شد، این شرکت همچنان در خارج از ایالت فایتویل که در آرکانزاس مستقر است و در آگوست سال گذشته توسط مجله‌ی Inc. به‌عنوان یکی از سریع‌ترین شرکت‌های خصوصی در حال رشد در آمریکا معرفی شد.

ایوانکو در مورد شکل‌گیری ChartWater™ گفت: «ما اهمیت و بزرگی چالش‌ها  در پیوند انرژی پاک جامعه و نیازهای آب پاک در سطح جهان را تشخیص می‌دهیم. تولید انرژی، مقدار زیادی آب شیرین و تولید آب پاک، مقدار زیادی انرژی مصرف می‌کند. اگر عنصر اصلی پلتفرم رشد شما، امکان گذار جامعه به اقتصاد کم‌کربن را فراهم می‌کند، نمی‌توانید رابطه انرژی و آب را نادیده بگیرید.

ما یک‌چشم انداز فوق‌العاده می‌بینیم تا نه‌تنها به رشد بازارهای موجود برای راه‌حل‌های تصفیه آب ادامه دهیم، بلکه از کار خود در زمینه‌های دیگر – مانند جذب LNG، هیدروژن، بیوگاز و کربن – استفاده می‌کنیم تا راه‌حلی حتی یکپارچه‌تر و جامع‌تر برای مشتریان خود ارائه دهیم.»

هفته‌ها بعد، این شرکت با خرید AdEdge به قیمت ۴۰ میلیون دلار، یک گام دیگر برداشت. AdEdge در طراحی، توسعه، ساخت و عرضه روش‌های تصفیه آب، رسانه‌های تخصصی، میراث و فناوری‌هایی که طیف وسیعی از آلاینده‌ها را از آب حذف می‌کنند، تخصص دارد.

ایوانکو اضافه کرد: «AdEdge بستر مناسبی برای ChartWater™ است. فناوری‌ها، راه‌حل‌ها و تخصص آن، جایگاه شرکت Chart را در فضای رو به رشد تصفیه آب تقویت می‌کند، زیرا ما همچنان به سرمایه‌گذاری در راه‌حل‌های پایدار برای طیف گسترده‌ای از صنایع و کاربردها ادامه می‌دهیم.

 

رویکرد چرخه‌ای به یک موضوع شناور

واضح است که در مورد یکی از ارزشمندترین منابعی که به‌عنوان یک تمدن در اختیارداریم، چالش بسیار شناوری در دستان ما می باشد. ازیک‌طرف، مناطقی وجود دارد که به‌ندرت آب کافی دارند، از سوی دیگر، برنامه‌های کاربردی ضروری‌ای وجود دارد که به کمیت‌های رو به رشد نیاز دارند.

در قلب بسیاری از شاخه‌های مختلف این چالش، پتانسیل بازیافت و استفاده مجدد فاضلاب نهفته است. این آمار از مقاله فوق‌الذکر منتشرشده و توسط بانک جهانی بازتولیدشده توسط WEF را به خاطر بسپارید:

• تا ۳۶ درصد از جمعیت جهان در مناطق کم آب زندگی می‌کنند.
• پیش‌بینی می‌شود تقاضای آب تا سال ۲۰۵۰ به مقدار ۵۵ درصد افزایش یابد.
• ۸۰ درصد از فاضلاب‌های جهانی به‌اندازه کافی تصفیه نمی‌شوند.

این مقاله اشاره می‌کند، که رویکرد اقتصاد چرخه‌ای با استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه‌شده، می‌تواند برای میلیاردها نفر منفعت داشته باشد. در هند، سنگاپور، مکزیک و اسپانیا، آب مورداستفاده مجدد می‌تواند منبع ارزشمندی برای صنایع کلیدی فراهم کند و تقاضا برای منابع آبی محدود را کاهش دهد و نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها، کارخانه‌ها و کارگاه‌ها همگی می‌توانند سود ببرند.

آیا مباحثی مانند همین ترکیب تأسیسات صنعت، انرژی و تصفیه آب، می‌توانند پاسخی به بسیاری از چالش‌های آبی درحال ظهور جهان باشند؟

در منطقه‌ای مانند جنوب صحرای آفریقا چه پتانسیلی می‌تواند در انتظار باشد؟ سازمان ملل متحد (سازمان ملل) تخمین می‌زند که ۱٫۸ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰ در کشورها یا مناطقی با کمبود مطلق آب زندگی خواهند کرد، درحالی‌که کشورهای جنوب صحرای آفریقا بیشترین تعداد کشورهای دارای تنش آبی را در بین تمام مناطق دارند. در حال حاضر نمونه‌های بسیاری از این مشکلات که درحال پیشروی هستند وجود دارد. در “دوربان” آفریقای جنوبی، از سال ۲۰۰۱ هرروز مقداری فاضلاب معادل ۱۳ استخر شنای المپیک برای استفاده صنعتی توسط یک کارخانه کاغذ و یک پالایشگاه محلی مورداستفاده قرار می‌گیرد.

درزمانی که تمرکز بر تغییرات آب‌وهوایی و کربن‌زدایی است و با توجه به اینکه جهان در نوامبر امسال شاهد تحولاتی در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد (COP26) در “گلاسکو” اسکاتلند است، این راه‌حل‌ها در تصفیه فاضلاب همراه با استفاده مجدد از پساب نیز می‌توانند مزایای آب و هوایی مهم و مستقیم داشته باشند. این نه‌تنها می‌تواند کمک به سازگاری شهرها با تغییرات آب و هوایی با منبع پایدار آب شیرین کند، بلکه در بسیاری از موارد تصفیه آب فاضلاب به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHG) نیز کمک می‌کند، به‌ویژه انتشار متان که اغلب مورد بحث است.

چه دلیل دیگری برای سرمایه‌گذاری در بخش تصفیه آب و استفاده مجدد نیاز داریم؟ یک نیاز بشردوستانه، یک انگیزه زیست‌محیطی و یک چالش وجود دارد که باید برآورده شود و یک مورد تجاری سخت که فقط باید از شرکت Chart پرسید.

1401-04-21